Ο Πολ Ποτ δεν κατέρρευσε επειδή έχασε έναν πόλεμο. Κατέρρευσε επειδή κατέστρεψε τον ίδιο τον λαό του. Και αυτό ακριβώς κινδυνεύει να συμβεί σήμερα στην Ελλάδα – όχι με σφαγεία, αλλά με πολιτικές αποφάσεις που αποδομούν τις Ένοπλες Δυνάμεις εκ των έσω.
Ο Πολ Ποτ δεν ήταν απλώς ένας αυταρχικός ηγέτης. Ήταν η προσωποποίηση της εξουσιομανίας μεταμφιεσμένης σε «λαϊκή σωτηρία».
Επένδυσε στη μαζική προπαγάνδα, στο ψεύτικο αφήγημα, στη χειραγώγηση μέσω φόβου και αλήθειας μισής δόσης – όλα στο όνομα του λαού.
Το αποτέλεσμα ήταν η διάλυση της χώρας του, χωρίς εξωτερικό εχθρό.
Στην Ελλάδα του 2025, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κινείται με παρόμοια λογική εξουσίας, όχι με αίμα αλλά με επικοινωνιακή αυταπάτη και αποδόμηση των θεσμών.
Δεν επενδύει στο αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά στην προσωπική του εικόνα.
Κάτω από την υπουργία του:
– Οι παραιτήσεις στρατιωτικών έχουν εκτοξευθεί.
– Οι στρατιωτικές σχολές (ΑΣΕΙ και ΑΣΣΥ) δεν καλύπτουν καν τις θέσεις, ακόμα και μετά την πονηρή σχεδόν κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής. Παρά τη μείωση των βάσεων, έμειναν εκατοντάδες θέσεις κενές και φέτος.
– Οι αυτοκτονίες και οι θάνατοι εν ώρα υπηρεσίας έχουν αυξηθεί δραματικά, καταγράφοντας ίσως τον μεγαλύτερο αριθμό απωλειών σε ειρηνική περίοδο στην ιστορία του στρατεύματος.
– Οι μισθοί έχουν πλέον τη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη όλων των εποχών, ενώ οι περιβόητες αυξήσεις δεν είναι τίποτε άλλο από ανακατανομή: εξωφρενικές απολαβές για ανώτατους και αρχηγούς ώστε να σιωπούν, ψίχουλα για χαμηλόβαθμους που παλεύουν να ζήσουν.
Σοβαρά περιστατικά αποκαλύπτουν την αδιαφορία:
– Στεφανοβίκειο: Apache βυθισμένα για μέρες κάτω από πλημμύρες.
– Νέα Αγχίαλος: φωτιά σε αποθήκες πυρομαχικών που λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα ολόκληρη βάση.
– Νεκροί σε αποστολές, ακόμη και στο εξωτερικό, που αποδόθηκαν στη βιασύνη και στην κακή προετοιμασία.
Αντί για λογοδοσία, όλα καλύπτονται με σιωπή και επικοινωνιακή διαχείριση.
Παράλληλα, προωθείται ένα πολυνομοσχέδιο-έκτρωμα με τον ευφημισμό «μισθολόγιο», που στην πραγματικότητα εισάγει καταστρεπτικό βαθμολόγιο και οδηγεί σε Ένοπλες Δυνάμεις μικρότερες, αποδυναμωμένες, με χαρακτηριστικά μισθοφορικού στρατού και «άρωμα» ιδιωτικοποίησης κρίσιμων υπηρεσιών.
Η χρηματοδότηση από τα Μετοχικά Ταμεία δεν κατευθύνεται σε μέριμνα για τα στελέχη αλλά σε έργα υποδομής και κατασκευή κατοικιών που δεν θα μείνουν μόνο σε στρατιωτικούς, στραγγαλίζοντας έτσι την περιουσία και τα έσοδα των Ταμείων.
Όσο για τα εξοπλιστικά προγράμματα, παραμένει ασαφές αν γίνονται με γνώμονα τις πραγματικές επιχειρησιακές ανάγκες ή αν υπακούουν σε πολιτικές σκοπιμότητες.
—
Υπονόμευση της ραχοκοκαλιά των Ενόπλων Δυνάμεων:
Η Ατζέντα 2030 θα οδηγήσει στην πλήρη υποβάθμιση των ΑΣΣΥ και πιθανόν στη διάλυσή τους, με αποτέλεσμα τις ρουσφετολογικές προσλήψεις για εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων.
Οι σχολές απαξιώνονται, η κατηγορία των στελεχών διαιρείται τεχνητά, και η μέθοδος «διαιρεί και βασίλευε» εφαρμόζεται μεθοδικά, οδηγώντας σε εσωτερική διάβρωση.
—
Πολιτικό παιχνίδι εξουσίας:
Πέρα από τα θεσμικά ζητήματα, αναδύεται και ένα επικίνδυνο πολιτικό παιχνίδι.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας προβάλλεται όχι ως θεματοφύλακας της ασφάλειας, αλλά ως «brand», με στήριξη μέσων φίλα προσκείμενων στην κυβέρνηση, αλλά σε προσωπική κόντρα με τον πρωθυπουργό.
Η φιλοδοξία ενός υπουργού επισκιάζει τον συλλογικό σχεδιασμό, και η Εθνική Άμυνα μετατρέπεται σε σκηνικό πολιτικής αυτοπροβολής.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και η υπόθεση πιθανής παρακολούθησης του ίδιου με κακόβουλο λογισμικό αντιμετωπίστηκε με μισόλογα και σιωπή, προκαλώντας αμηχανία στο εσωτερικό και δυσπιστία στο εξωτερικό.
—
Συμπέρασμα:
Όλα αυτά δεν γίνονται για την Πατρίδα. Γίνονται για την εικόνα του.
Δεν υπάρχει στρατηγική. Υπάρχει μόνο προσωπική πολιτική επιβίωση.
Όπως ο Πολ Ποτ έπλασε εχθρούς και δημιούργησε την ψευδαίσθηση προόδου, ενώ οδηγούσε έναν λαό στο τέλος, έτσι και σήμερα, ένας υπουργός παίζει με τις τύχες ενός ολόκληρου Έθνους.
Η Ιστορία δεν προειδοποιεί φωναχτά. Συνήθως, ψιθυρίζει.
Και στην περίπτωση της Εθνικής Άμυνας, ψιθυρίζει προειδοποιητικά: ο κίνδυνος δεν είναι στα σύνορα. Είναι στο Υπουργείο.
Περήφανος απόφοιτος της Σχολής Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας και του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, καταθέτω τη φωνή μου για την προστασία της πατρίδας.